Dla nas Żeromszczaków taki rejs to worek wspomnień. Przede wszystkim przełamywanie słabości i wewnętrznych ograniczeń. Taka wyprawa daje szczęście i spełnienie. Wyruszyliśmy w nieznane, by zdobyć nowe doświadczenia choć często towarzyszyło nam poczucie bezradności, bo nie ze wszystkimi zadaniami dawaliśmy sobie radę, choć towarzyszyły nam "przechyły i przechyły" wróciliśmy odmienieni. Opaleni, szczęśliwi i pełni energii. Mogliśmy poznać się lepiej, ćwiczyć się w akceptacji, wzajemnym szacunku i współpracy. Rejs, dzięki fachowej opiece załogi, był odpoczynkiem od cywilizacji i wyłączeniem się z sieci. Kapitan, oficerowie i przesympatyczny bosman byli dla nas bardzo wyrozumiali i empatyczni. Mamy nadzieję, że rozumieli naszą nieporadność i wybaczą nam wszystkie błędy. Będziemy pamiętać, że rejs to choroba morska, kulinarne wyczyny pana Czesia, nieprzespane noce, wachty, podczas których mogliśmy podziwiać, jak natura maluje wschody i zachody słońca. I nie zapomnimy, że zawietrzna to miejsce przyjazne dla cierpiących ból egzystencjalny" i balansowanie na krawędzi. Skojarzymy spuchnięte oko Anity, "spanie na pokładzie, gotowanie przy przechyłach, gitary "szalejące" mimo braku strun i scenę w plenerze.
 Czujemy także, że w domu dopadnie nas tęsknota za tym, co było niesamowitą morską przygodą na "Zaruskim". Dziękujemy. Było rewelacyjnie!

Dzióbaski Kapitana Krzysztofa Mazura